Tłumaczenie: Barbara Matusiak
Święty Psychol, to potoczna nazwa szpitala Świętej Patrycji w mieście Valla, w którym leczone są osoby z zaburzeniami psychicznymi, od psychopatycznych morderców do osób, pragnących skrzywdzić siebie samych. W ramach eksperymentu medycznego i z potrzeby utrzymania więzi rodzinnych, pacjenci będący rodzicami, mogą, pod czujnym nadzorem strażników, spotykać się ze swoimi dziećmi. Przedszkole, do którego maluchy chodzą, połączone jest specjalnym podziemnym tunelem, którym przeprowadzane są do rodziców. Jan Hauger, bohater tej opowieści, świetny pedagog, z sobie tylko znanych powodów, podejmuje tam pracę.
Z całą pewnością jest to powieść psychologiczna. A jeśli dodamy do niej elementy thrillera, dostaniemy mieszankę, która wtłoczona do krwiobiegu, powoli, acz skutecznie będzie podnosić adrenalinę. Nie należy oczekiwać spektakularnych fajerwerków, skoncentrowania mnóstwa trupów na stronę książki i rzeki krwi. Tu rozgrywka toczy się symultanicznie na kilku planszach, a pionki czarne i białe, często zmieniają właścicieli. Akcja toczy się nieśpiesznie, pozornie wszytko ma swoje miejsce, plan i przepisy. A jednak emocje, niepokój i rosnące napięcie w trakcie lektury książki, nie opuszczają na chwilę. Rozdział za rozdziałem Jan Hauger odkrywa swoje smutne życie, pragnienia i niezmierzone pokłady miłości. Przeprowadza przez ścieżkę upokorzeń i odrzucenia przez rówieśników, demonstruje swoją samotność, zwierza się z pierwszej miłości i obsesyjnie marzy o zemście.
Johan Theorin kolejny raz pokazuje, jak pięknie potrafi opowiadać. Prostą historię zamienia w pasjonujący i niepokojący thriller. Bez znieczulenia punktuje ludzką podłość, głupotę i bezmyślną brutalność. Uświadamia i palcem pokazuje, jak bardzo miłość i życzliwość ludzka, jest niezbędna do życia. Majstersztykiem zaś, jest zakończenie powieści. Końcowe sceny są niezwykle wzruszające i takie… niesprawiedliwe.
Świetna powieść.
//
Jane Doe z offu 