Thriller Pierre Lemaitre’a, w przekładzie Joanny Polachowskiej.
Thriller, powieść kryminalna, czy też sensacyjna, rządzi się swoimi prawami i czytelnik doskonale wie, czego należy wymagać od takiego dzieła. Mocna intryga kryminalna, nietuzinkowi bohaterowie i duża dawka emocji opakowane interesującym i nieogranym miejscem, są gwarancją dobrej lektury. I „Alex” spełnia te kryteria, a nawet daje więcej.
Wyjątkowo mocne entrée bohaterów, bez żadnej gry wstępnej i białych rękawiczek, słusznie zapowiada ostrą zabawę, lub nawet wojnę, w której nie bierze się jeńców. Piękna dziewczyna zostaje porwana wprost z ulicy, a następnie uwięziona w skrzyni podwieszonej do sufitu w pustym budynku. Porywacz szczerze mówi, że pragnie jej śmierci, nie wyjawiając powodów. Aby nadać swemu dziełu jeszcze większego dramatyzmu, zwabia szczury i jest kwestią czasu, gdy te dobiorą się do żyjącej jeszcze porwanej. By jednak nie było tak przewidywalnie, sytuacja nieoczekiwanie się komplikuje, nabierając dodatkowego przyśpieszenia, gdy okaże się, że porywacz popełnia samobójstwo, nie ujawniając kryjówki uwięzionej. Symultanicznie, śledząc rozpaczliwe próby uwolnienia się dziewczyny z pułapki, widzimy poczynania policji, która zaalarmowana przez świadka porwania, ściga się z czasem i własną niemocą, by zdążyć ją uratować.
Pierre Leimatre – pisarz zgarniający nagrody za każdą napisaną powieść i tym razem nie zawodzi, dając czytelnikowi książkę znakomitą. „Alex” to 350 stron emocji bohaterów, wszechobecnego zła, nieprzyjaznego mrocznego Paryża, ponurych prowincji i nocnych hoteli. To wywleczenie brudnych dusz złych ludzi i poszukiwanie dobrych. Dantejskie piekło stworzone przez ludzi dla ludzi, bezkarna zbrodnia a potem zasłużona kara. Świetna intryga, dynamiczna akcja i suspens godny najwyższego uznania. Powieść ocieka brutalnymi i krwawymi scenami, ale to ważne misterium dla sprawcy, a podejrzenia co do motywu może i prawidłowe, jednakowoż i tak nie uniknie się zaskoczenia. Gdyby jeszcze pochylić się nad postaciami dramatu, to nastąpi pełnia czytelniczego szczęścia. Bo oprócz Alex, która dostarczy nieprawdopodobnych emocji i kilkakrotnie zmusi do weryfikacji nasze odczucia i uczucia, to tę powieść „robi” jeden z najbardziej dziwacznych zespołów śledczych, jaki można sobie wyobrazić, ale jak bardzo skuteczny i jakim fantastycznym humorem dysponujący – majstersztyk.
//
Jane Doe z offu 