Tłumaczenie: Anna Kierejewska
Pierwszy tom sagi o żydowskiej rodzinie Sternbergów z Frankfurtu nad Menem, rozpoczyna się w roku 1900. Majętni, szczęśliwi i z widokami na przyszłość, zamieszkują przy słynnej alei Rothschildów w nowo wybudowanej kamienicy. Niemieccy Żydzi, kochający swoją ojczyznę.
Rodzina Sternbergów szczęśliwie się powiększa, pan domu znakomicie radzi sobie w interesach, jego żona zawiaduje liczną rodziną, służbą oraz ma baczenie na kuchnię. Letnie wyjazdy do wód, znakomite towarzystwo, wszyscy zdają się być szczęśliwi. Nadejście 1914 roku, kiedy wybucha Wielka Wojna, a najstarszy syn Sternbergów na ochotnika zaciąga się do armii, wywraca obłaskawioną rzeczywistość i jak się okaże, zburzy mit pomyślnej asymilacji Żydów w Niemczech. Wojenne lata nikogo nie oszczędzą, wszechobecna bieda i głód zapuka do każdych drzwi, a na dodatek w oddali słychać dalekie pomruki antysemityzmu.
Pomysł na rodzinną sagę niezły, widać fascynację Zweig Buddenbrookami. Brakuje jednak ukazania szerszej perspektywy życia mieszkańców Frankfurtu i samego miasta. Detaliczne przybliżenie tamtej epoki odbywa się raczej w skali makro. Autorka serwuje szczegółową lekcję o garderobie tamtej epoki, gamie kolorystycznej szat, firan i obić tapicerskich, zastawie stołowej odpowiedniej na każdą porę dnia, miesiąca i roku oraz wymyślnym menu. Gdyby owe ze znawstwem i pasją przedstawiane detale stanowiły tło historii, byłoby wspaniale, ale tak nie jest. Bohaterowie, ci bliżsi i dalsi, codzienne problemy z jakimi się borykają, wydarzenia przełomowe i historyczne, okazują się tłem do opowieści o zawartości szaf, serwantek i spiżarń. Poza tym niektóre rozwlekłe i nudne rozdziały, zdania wielokrotnie złożone, ozdobne frazy nikomu i niczemu niesłużące. Narracja w tempie spacerowym.
Interesująca historycznie epoka, w bardzo takiej sobie powieści.
Jane Doe z offu 