Tłumaczenie: Mateusz Borowski
Kilka lat temu czytałam „Wyjątek” Jungersena. Opasłe, rewelacyjne w treści tomiszcze. Pamiętam, jak bardzo tamta powieść mi się podobała. I pamiętam swoją frustrację, że z całą pewnością długo trzeba będzie poczekać na kolejną książkę Duńczyka. I tak też się stało, bo trzeba było 8 lat, by „Znikasz” ukazało się w Polsce. Ale proszę państwa, wszystkie grzechy odpuszczone, to znakomita powieść i jak ją się czyta…
Trzyosobowa rodzina spędza wakacje na Majorce. Żona Mia – nauczycielka matematyki, szczęśliwa, bo od trzech lat w jej małżeństwie wyjątkowo się układa. Mąż Frederik – szanowany dyrektor jednej z lepszych prywatnych szkół w Danii, świetny manager, pracoholik, od trzech lat na pierwszym miejscu stawiający swoją rodzinę. Syn Niklas – zbuntowany nastolatek, powoli wkraczający w tajemniczy świat dorosłych. Dobrze sytuowani, z optymizmem patrzący w przyszłość, wybierają się na samochodową przejażdżkę. I wówczas następuje katastrofa, okazuje się bowiem, że Frederik, ma sporej wielkości guz w mózgu, który bezzwłocznie należy operować. Jakby kłopotów było mało, wychodzi na jaw przestępstwo jakiego się dopuścił, defraudując na szkodę szkoły miliony koron. Wyniszczająca psychicznie wszystkich sytuacja, w przyszłości zaś grożący Frederikowi proces i w konsekwencji więzienie.
Christian Jungersen, zafascynowany neurobiologią i procesami zachodzącymi w mózgach osób zdrowych i chorych, wykonuje tytaniczną pracę poznawczą, której efekty możemy podziwiać w „Znikasz”. Dokonuje bezpardonowej wiwisekcji zachowań, kiedy poważnie zachorujemy, posługując się przykładem Frederika, u którego wykryty guz mózgu wywraca do góry nogami życie całej rodziny. Niezwykle interesujące życie z chorym przed operacją i po zabiegu, rehabilitacja, grupa wsparcia dla domowników i zwykła proza dnia codziennego, gdy wszystko, co znamy, trzeba przewartościować. Czy żona chorego i jego syn gotowi są na podjęcie tytanicznej pracy przy chorym mężu i ojcu? Czy wystarczy im sił i determinacji, by doprowadzić wszystko do szczęśliwego zakończenia?
Znakomita powieść, traktująca o nas samych, naszych wyborach tych moralnych i tych fizycznych. Lekcja poglądowa o rodzinach z syndromem wypalenia i stresu w opiece nad chorym. Przyswajanie pojęć naukowych od których aż się roi, ale to ciekawa lekcja poglądowa i aż się prosi o baczne przyjrzenie swoim najbliższym. Fabularnie powieść bardzo dobra, a historia trzyma w napięciu do końca. Przyznam, że nie takiego zakończenia się spodziewałam, ale to tylko świadczy o mistrzostwie pisarza.
Koniecznie.
//
Jane Doe z offu 