Już wiem, co się stało ze spotkaniami z autorami na Targach. Przejął je Empik wraz ze swoją akcją Apostrof. Wyprowadził z terenu Targów, tworząc wydarzenie niby komplementarne, ale jednak trochę konkurencyjne do WTK. Co nie przeszkadzało mi z „Beatlesami” pod pachą udać się dziś do Teatru Powszechnego, na spotkanie z Larsem Saabye Christensenem. Na schodach teatru o mało co nie potrąciłam Romana Kurkiewicza, w przelocie widziałam również wychodzącego z poprzedniego spotkania Jacka Hugo-Badera i w sumie żałuję, że nie poszłam na spotkanie z nim, ponieważ to z Christensenem było słabe.
Winą za ten stan rzeczy obarczam prowadzącego, moderatora, gospodarza, zwijcie go, jak chcecie. Był nim Paweł Goźliński, który niewątpliwie jest dobry w tym, co robi, ale jednak zapomniał, jaką rolę miał spełnić na dzisiejszym wydarzeniu. Nie miał to być pokaz monotonnie wypowiadanych przydługich, usypiąjących fraz z elementami analizy i szczegółów z książki, za co są mu z pewnością wdzięczni wszyscy, którzy jeszcze „Bitelsów” nie czytali. Nie miał również Goźliński gadać dłużej, niż sam Christensen. Nie dlatego, że Christensen był małomówny. To Goźliński płynął na fali zachwytu nad własnym głosem. Nie wiem, czy ktoś jeszcze ten zachwyt podzielał, mnie się nudziło. I zapewne tym kilkunastu osobom, które jednak do końca spotkania nie zdzierżyły i wyciekały w regularnych interwałach z sali. Jeśli więc chcecie wiedzieć, jak nie przeprowadzać spotkania z autorem, to własnie metoda Pawła Goźlińskiego będzie tutaj idealnym wzorcem.
Natomiast wielce przyjemnym akcentem, oprócz spotkania samego Autora, oczywiście, była możliwość posłuchania przemiłej pani tłumacz – Iwony Zimnickiej. To absolutny profesjonalizm i klasa. Chwilę z nią porozmawiałam, podziękowałam za wspaniałe przekłady i dostałam autograf.
PS. Christensen popełnił kolejną książkę, „Magnetyzm”. Pani Iwona Zimnicka zapewniła, że wszystko w Polsce jest na najlepszej drodze, więc należy śledzić zapowiedzi wydawnicze.
Jane Doe z offu 