Sprawa Hoffmanowej – Katarzyna Zyskowska

Zapewne gdyby nie prawdziwa historia rodziny Kaszniców, nie byłoby sprawy Hoffmanowej. Już okładka książki wyjaśnia, że sprawa Miry Hoffmanowej, mimo że fikcyjna, jest w dużej mierze inspirowana tragedią, jaka wydarzyła się w 1925 roku w Tatrach, na Lodowej Przełęczy. Tymczasem jednak przenieśmy się do Zakopanego, które w lipcu i sierpniu 1933 przeżywa oblężenie gości z całej Polski.

Nim jednak dojdzie kulminacji, do tragedii na Lodowej Przełęczy, będzie nam dane dokładnie poznać historię życia Miry Mey. Autorka zastosowała bowiem narrację dziejącą się na trzech planach czasowych, co okazuje się nader udanym zabiegiem. Poznamy ośmioletnią Mirę z malutkiej mieściny, dręczonej przez wioskowe dzieciaki. Za chwilę jednak Mira ze swoim jedynym przyjacielem i obrońcą są już w Warszawie, on ciężko pracuje i usiłuje znaleźć na niej odpowiednią pracę, ona posłuszna jemu, wykonuje jego polecenia. A potem Zakopane, ona jest już Mirą Hoffmanową, żoną warszawskiego prokuratora i macochą dla syna męża. To wszystko zaś widziane z perspektywy szpitala psychiatrycznego, w którym nasza bohaterka jest od kilku lat rezydentką.

Intrygująca i świetnie napisana powieść. To nie tylko wysiłek autorki, by spróbować wyjaśnić najbardziej zagadkową śmierć kilku osób w górach, to również ciekawie opisana epoka lat trzydziestych XX wieku. Warszawa nędzarzy i Warszawa bogaczy, Zakopane goszczące ludzi znanych i majętnych. W tle zaś góry, które traktują wydeptujących szlaki równo i sprawiedliwie. Dobra intryga kryminalna, której wyjaśnienie trzyma do końca w napięciu. Warto też zaznaczyć rolę ówczesnej prasy, która w swoim służebnym przekazie i w pogoni za czytelnikami, jako żywo przypomina dzisiejsze media.

Czytajcie. Warto.