Gdzie się podziałeś, Buzzie Aldrinie – Johan Harstad

Tłumaczenie: Karolina Drozdowska

Buzz Aldrin, pilot lądownika księżycowego Apollo11, lądował na Srebrnym Globie w 1969 roku, a potem jako drugi człowiek w historii ludzkości, stawiał na nim pierwsze kroki. Magnificent. Magnificent desolation – tak zachwycał się krajobrazem księżycowym Buzz Aldrin. W tym samym roku i dniu, w norweskim miasteczku Stavanger, na świat przyszedł Mattias, jak się później okaże, wielki fan tytułowego Buzzie Aldrina.

Wyczyn astronauty Aldrina, jego zgoda na bycie drugim człowiekiem na Księżycu, niezwykle imponuje Mattiasowi. Obsesyjna chęć bycia tym drugim, milczące przyzwolenie na pomijanie przez środowisko, bycie przezroczystym dla otoczenia i pozostawionym samemu sobie, wydaje się bardzo odpowiadać Mattiasowi. Sytuacja zmieni się, gdy od naszego bohatera odejdzie długoletnia partnerka. Wówczas to Mattias przełamie niechęć do aktywnego uczestnictwa wśród ludzi i przyjmuje od przyjaciela ofertę wyjazdu na Wyspy Owcze.

To niezwykła, pięknym językiem napisana historia młodego chłopaka, który za wszelką cenę starał się być człowiekiem anonimowym. Buzzie Aldrin, staje się niedościgłym wzorem dla Mattiasa, a chęć wtopienia się w tło, stanie w cieniu innych, bez reflektorów, ale i niechęci brania odpowiedzialności za życie swoje i innych, staje się jego obsesją i przekleństwem. Nie bez kozery większość tej opowieści toczy się na Wyspach Owczych. Fascynacja Mattiasa astronautyką, promami kosmicznymi i samym Księżycem, świetnie koresponduje z niezbyt gościnnymi klimatycznie Wyspami, gdzie ich pustynny krajobraz, tak pięknie opisany przez autora, gra jedną z głównych ról w tej historii.

Doskonała powieść o tym, jak w dzisiejszym świecie być tym drugim. Jak nauczyć się kochać i przyjaźnić z ludźmi. Pełna istotnych detali, niewolna od humoru opowieść o człowieku, który krok po kroku wraca na planetę ludzi.