Vera – Anne Swärd

Zwykło się mówić, że powieść skandynawska chłodem przekazu, oszczędnością słowa i ukrytymi emocjami stoi. I dokładnie to wszystko odnajdziemy w „Verze” Anne Swärd. Za sprawą głównej bohaterki, Sandrine, przemierzymy niemal pół europejskiego kontynentu, tyle, że w żadnym z tych miejsc nie odnajdziemy psychicznego i fizycznego spokoju.

Oto Szwecja, niedługo po zakończeniu II Wojny Światowej. Mroźna, skandynawska zima i wyspa należąca do zamożnej szwedzkiej rodziny. Odbywa się tam wesele lekarza Ivana Cedera i młodziutkiej, siedemnastoletniej Sandrine. I zapewne nie byłoby w tym niczego dziwnego, gdyby nie fakt, że w tym jakże uroczystym momencie, nasza bohaterka rodzi dziecko, dziewczynkę Verę.

Tak rozpoczyna się spowiedź życia Sandrine, która w pierwszoosobowej narracji ukazuje Szwecję lat 40-50 XX wieku, skomplikowane relacje między matkami i córkami i niespełnioną miłość. Opowieść, która toczy się na dwóch planach czasowych, gdzie odrzucenie i wyobcowanie są na porządku dziennym, a próba zrozumienia i wybaczenia samej sobie rzeczy, których była nie tylko świadkiem, skazane będą na niepowodzenie.

„Vera” to nie tylko świetna powieść obyczajowa z elementami historycznymi. Nie znajdziemy tu dobrych rozwiązań, a każde zaproponowane przez autorkę, rodzi kolejny problem. To opowieść o wielkiej sile i odwadze młodej dziewczyny, która po przeżyciu wojny, toczy kolejną, z traumatycznymi wspomnieniami i własnym życiem.

Warto.