Najlepiej dla wszystkich – Petra Soukupova

Wydać się może, że „Najlepiej dla wszystkich”, to banalna opowieść, w której nic nie będzie dla nas tajemnicą. Nawet jeśli tak, jeśli poruszane w książce sprawy znamy, to jak bardzo nie zaklinalibyśmy rzeczywistości, tak się po prostu dzieje.

Oto trójka bohaterów – dziesięcioletni Viktor, jego mama, aktorka Hana i mama Hany a babcia Viktora, owdowiała Eva. Jest jeszcze brat Hany, Adam, wyjątkowo samolubny i niesympatyczny człowiek, znakomicie rozgrywający własną rodzinę dla swoich korzyści. Hana jest samotną matką, która niespecjalnie radzi sobie z coraz bardziej rozwydrzonym i roszczeniowym Viktorem, w czym nie pomaga też uprawiany przez nią zawód. Nadarzająca się okazja zagrania w dobrym serialu, jest niezłym pretekstem, ale też potrzebą chwili i Hana oddaje synka na wieś w ręce babci, by ten zmienił środowisko, złe przyzwyczajenia i nawyki, przy okazji osładzając samotność babci. Dwie dorosłe osoby zorientowane na siebie i swoje problemy decydują o losie najmłodszego, bez znieczulenia wywracając jego dotychczasowy świat do góry nogami i niechcący swój. Z góry zakładają, że tak będzie najlepiej dla wszystkich.

Petra Soukupova i tym razem nie zawodzi. „Najlepiej dla wszystkich” to dobra powieść obyczajowa ze znakomitą znajomością środowiska, w którym przyszło żyć jej bohaterom. Eskalacja konfliktów codziennych i tych od święta, to dorośli. Viktorowi zaś brakuje zrozumienia ze strony dorosłych, stabilności i przede wszystkim mądrej miłości. Świat wykreowany w „Najlepiej dla wszystkich”, nie jest czarny i nie jest biały. Ten świat składa się z wielu odcieni, ale gdyby być bardziej dosłownym, przebijającą barwą, staje się barwa głosu. Głosu, który na początku jest myślą, wewnętrznym monologiem przechodzącym w spokojny dialog, nierzadko zabarwiony miłością, a kończący się na krzyku rozpaczy i złości. Codzienne duże i małe sprawy, jak w życiu każdego z nas, wystarczy tylko stanąć z boku.

Warto.