Umysł zabójcy – Mike Omer

Tłumaczenie: Tomasz Wyżyński

Już dawno żadna książka nie wciągnęła mnie tak, tak, jak „Umysł zabójcy”. Nie będę zastanawiać się, czy to odpowiednie warunki, w jakich się znalazłam (szpital), czy zwyczajnie dałam się porwać intrydze kryminalnej, bo była tak dobra. Jednym słowem, mówię Wam, jaki to dobry thriller jest.

Nieuchwytny morderca grasuje w Chicago, obierając sobie za ofiary młode dziewczyny, przeważnie prostytutki. By było bardziej zawile i tajemniczo, ofiary są balsamowane i odpowiednio upozowane. Do akcji wkracza Zoe Bentley, konsultantka FBI z Sekcji Analiz Behawioralnych, znakomita w swojej specjalizacji, oraz agent FBI Tatum Gray, specjalnie przydzielony do tej sprawy. Oczywiście, para, Zoe i Tatum mają swoje tajemnice, trudne charaktery i własne podejście do sprawy. Upłynie jednak trochę czasu, nim oboje dojdą do wniosku, że jednak muszą wspólnie pracować i dzielić się ustaleniami. A morderca nie próżnuje. Dodatkowym smaczkiem i historią trzymająca w napięciu, jest życie nastolatki Zoe Bentley, która, nim wyjechała z rodzinnej miejscowości, w wieku 14 lat, odkryła, kto seryjnie morduje jej koleżanki. Problem w tym, że nikt jej wówczas nie uwierzył.

„Umysł zabójcy” dzieje się w dwóch planach czasowych, w których oba są na tyle ciekawe, że trzymają do końca w niepewności. Zoe Bentley jest postacią wybitnie irytującą, nie przyjmującą do wiadomości innych teorii, niż jej własne. I to uważam za słaby punkt książki. Podobnie jak Tatum Gray, zarozumiały agent, który uważa, że w zasadzie tylko on ma rację. Oboje są denerwujący i trudno tę parę polubić. Ale z kolei cała intryga kryminalna, jest dobrze skonstruowana, akcja trzyma w napięciu, więc sporo można dwójce naszych bohaterów wybaczyć.

Podobała mi się ta książka, a zakończenie obiecuje ciąg dalszy. Mam nadzieję, że autor dopracuje charaktery i osobowość bohaterów, wszak mają to być thrillery psychologiczne. I więcej miejsca poświęci dziadkowi Tatuma, nie licząc szalonego kota.

Bardzo dobra.