Wilcze lato – Hans Rosenfeldt

Tłumaczenie: Iwona Jędrzejewska

Hans Rosenfeldt to połowa byłego duetu pisarskiego, który ten tworzył wraz z Michaelem Hjortem. A „Wilcze lato” to jego solowy projekt. Czy jest to udany debiut, trudno jednoznacznie powiedzieć. Są mocne akcenty, ale też sporo słabych.

Pierwsza z zapowiadanej serii, „Wilcze lato” dzieje się w małej miejscowości Haparanda, na północy Szwecji. To tam poznamy nowy zespół policyjny z Hannah Wester i Gordonem Backmanem w rolach głównych. Małomiasteczkowa społeczność, bliskość granicy z Finlandią, silne powiązania niektórych postaci z Rosją, wpływa nie tylko na życie codzienne, ale również sprzyja rozwojowi przestępczości. Gangi mają się świetnie, co doprowadzi do małej, ale krwawej wojny, w której i źli i dobrzy ludzie zaczną ginąć.

Pomysł na intrygę kryminalną jest niezły, a dodatkowo umieszczony gdzieś na końcu północnej Szwecji, w nieznanym i zupełnie nowym dla nas miejscu, naprawdę atrakcyjny. Mnóstwo postaci przewija się po drodze, porachunki gangsterskie zbierają krwawe żniwo, policyjni bohaterowie niczym specjalnie nie zaskakują, tajemnice i traumy z przeszłości, nieprzepracowane żałoby, mają swoje odbicie w życiu codziennym.

„Wilcze lato” pięknie ożywia malutkie miasteczko, a autor umiejętnie oprowadza jego uliczkami. Nieoczekiwanie dla czytelnika, intryga kryminalna lekko schodzi na bok, bo bardziej interesujący stają się bohaterowie i ich problemy. Niezwykle ciekawą postacią jest Hannah Wester, ale przyznam, że w niektórych prywatnych sytuacjach jej działania są dla mnie nie do zaakceptowania.

Nie jest to powieść kryminalna, która od pierwszej strony przykuwa uwagę, akcja snuje się i lekko nuży. Trzeba przeczytać niemal połowę, by Haparanda i jej mieszkańcy, pomysł na intrygę i prywatne problemy bohaterów nabrały pełnowymiarowego obrazu. Nie do końca przekonała mnie do siebie główna bohaterka, ale zobaczymy, co przyniesie kolejna część. Bo że taka będzie, to jestem pewna.

Może być.