Kim jest Leszek Pękalski, który 25 lat temu schwytany przez policję, przyznał się do niemal 70 morderstw, a został skazany tylko za jedno? Dlaczego jego postać zaczyna znowu wzbudzać emocje i czy powinniśmy się zacząć niepokoić? Jakie procesy i mechanizmy sprawiają, że z człowieka powstaje bestia w ludzkiej skórze? Na te i wiele innych pytań, próbuje odpowiedzieć Magda Omilianowicz w swojej książce.
Autorka wykonała tytaniczną pracę, zapoznając się z kilkudziesięcioma tomami akt Pękalskiego. Dotarła do rodzin jego ofiar, rozmawiała z policjantami i prokuratorem. Przeprowadziła wywiad z nim samym, niczego nie ubarwiając, przedstawiając mordercę takim, jakim się jawi rzeczywiście, groźnym w swoim upośledzeniu, świetnie rozumiejącym siebie i swoje potrzeby. Wyłania się też medialny gwiazdor, umiejętnie rozgrywający tych, od których mógłby coś dostać. Nekrofil, sadysta i morderca, który za dwa lata opuści mury więzienia.
Historia Pękalskiego, podana saute, zrekonstruowana ze szczegółami i skonfrontowana z dokumentami, robi przerażające wrażenie. Tam, gdzie inaczej się nie dało, wkracza fikcja literacka, ale nienachalna i nosząca znamiona możliwego prawdopodobieństwa zdarzeń. Partie książki, w których bohater odsłania się, mówiąc o swoim dzieciństwie, wędrówkach po domach dziecka i totalnym wypchnięciu na margines społeczeństwa najpierw przez dzieci, potem dorosłych – wstrząsające. Z książki wyłania się również nieciekawy obraz wymiaru sprawiedliwości, bezradność i niekompetencja policji oraz bylejakość, która przez lata pozwalała Pękalskiemu bezkarnie grasować i mordować. Nadawanie mordercy z Bytowa przydomku „Zwierzę” jest dla mnie niezrozumiałe. Zwierzęta żyją w zgodzie z naturą, Pękalskiego w dużej mierze stworzyli ludzie.
Warto.
//
Jane Doe z offu 